Eenzaamheid is een groot risico voor mensen met een ernstige psychiatrische aandoening. Zij hebben vaak geen groot netwerk en hebben niet altijd een daginvulling. En wie houdt er dan een oogje in het zeil en trekt tijdig aan de bel, als het niet zo goed gaat?
Gemeenten en corporaties zoeken naar werkwijzen om deze kwetsbare mensen een sociale basis te geven en om tijdig actie te kunnen ondernemen wanneer het mis gaat. Met de komst van relationele zorg komt ook vanuit de GGZ antwoord op dit vraagstuk.
“Relationele zorg houdt in dat je aansluit bij de ander”, zegt Petra Schaftenaar, die in juli 2018 promoveerde op een onderzoek naar de waarde en betekenis van relationele zorg binnen de forensische zorg. “De behandelaar probeert het perspectief van de cliënt aan te nemen en verdiept zich in wat iemand werkelijk nodig heeft. Zo kan het behandelaanbod op maat worden gemaakt.” Anders dan bij de gangbare werkwijze ligt de focus bij relationele zorgverlening niet op het therapeutische traject (behandelen, therapieën geven en instellen medicatie) maar op sociaalpedagogische begeleiding.
Lees hier het volledige artikel.