Informele zorg in de verstandelijk gehandicaptenzorg is toch even wat anders

Meer mantelzorg en vrijwilligerswerk – de zorg voor verstandelijk gehandicapten staat voor grote uitdagingen. En dat gaat net even anders dan elders.

Overal in zorg en welzijn krijgen mantelzorgers en vrijwilligers een steeds prominentere plek. Zo ook in de verstandelijk gehandicaptenzorg (VG-sector), een sector die van oudsher rust op een sterke rol voor de professionals. De basisgedachte is dat een VG-instelling niet langer alleen verantwoordelijk is voor het geven van zorg aan cliënten, maar dat zij er vooral voor moet zorgen dat er gezorgd wordt.
Die zorg dient dan in de samenwerking tussen professionals en informele zorgverleners en zo mogelijk met cliënten tot stand te komen.
In de algemene nieuwe zorgvisies geldt dat eerst en vooral de zorg binnen het eigen netwerk van cliënten gerealiseerd moet worden (of vaker: blijven) en dat de professionele zorg alleen daar beschikbaar is waar het eigen netwerk tekortschiet. Deze nieuwe visie zorgt in de verstandelijk gehandicaptenzorg voor meer controverse dan in andere sectoren.
‘Teruggeven van zorg’ leidt bij sommigen tot gevoel van verlies
De nieuwe visie op zorg in de VG past in een tijd van emancipatie van cliënten en familieleden en sluit aan bij behoeftes om zorg en verantwoordelijkheid te delen. De basisgedachte onder de zorgvisie wordt breed gedeeld, maar over de uitwerking bestaan zorgen. Het idee dat in de verstandelijk gehandicaptenzorg professionals zich terugtrekken ten faveure van familie, vrijwilligers en buren roept namelijk ook weerstand en soms angst op. Juist in deze sector gaat het om kwetsbare personen die niet of onvoldoende in staat zijn om hun eigen belangen te behartigen. Zij lopen in de huidige, snelle samenleving een groter gevaar op verwaarlozing, eenzaamheid, misbruik en zelfs geweld.
Lees hier het volledige artikel.