Nieuwe antistof voorspelt ernstiger verloop reuma

Onderzoekers van het LUMC in Leiden hebben met steun van het Reumafonds een nieuwe antistof ontdekt. De stof komt voor bij mensen bij wie een al bekende antistof voor reumatoïde artritis (RA) niet wordt gevonden. Patiënten die positief testen op de nieuwe antistof, zouden eerder en met forsere medicijnen kunnen starten om de ziekte tot rust te brengen. De stof voorspelt namelijk waarschijnlijk ook een ernstiger verloop van de ziekte.

De nieuw ontdekte antistof heet anti-CarP. In meer dan 40% van de onderzochte buisjes bloed van mensen met RA waren deze antistoffen aanwezig. Bij de mensen uit deze groep ontwikkelde zich in een periode van 7 jaar meer gewrichtsschade dan bij de groep mensen bij wie geen anti-CarP werd gevonden. Het is nog niet duidelijk of deze antistoffen alleen voorkomen bij mensen met reumatoïde artritis of misschien ook bij mensen met andere (reumatische) aandoeningen. Bij gezonde mensen worden ze bijna nooit gevonden.

Vergelijkbaar met anti-CCP
De nieuwe antistof is vergelijkbaar met de al langer bekende antistof anti-CCP, tegenwoordig ACPA genaamd. “Ongeveer de helft van de reumapatiënten heeft ACPA-antistoffen in het bloed”, vertelt prof. dr. René Toes van het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). “Zij worden ernstiger ziek. Toch is gebleken dat een deel van de patiënten zonder ACPA ook ernstige klachten ontwikkelt. Daarvoor was nog geen voorspellende antistof bekend. Met anti-CarP is dat nu veranderd. Deze ‘marker’ wordt namelijk ook gevonden bij een deel van de patiënten zonder ACPA-antistof.”

Tijd nodig
Als andere studies de voorspellende waarde van anti-CarP bevestigen, dan zou de behandeling van reumatoïde artritis misschien aangepast kunnen worden voor RA-patiënten met anti-CarP in het bloed. Zij zouden dan eerder forsere medicijnen kunnen krijgen. Het zal nog even duren voordat anti-CarP onderdeel is van de dagelijkse praktijk. De uitkomsten van dit eerste onderzoek moet namelijk ook in vervolgonderzoek bevestigd worden worden. “We weten dat het 6 tot 10 jaar kan duren voordat een dergelijke vondst daadwerkelijk in de praktijk toegepast kan worden”, aldus professor Toes.
Bron: Reumafonds