Bijna geen ziekenhuis heeft nog een contract voor de productie van 2012. Hoe kan dat?
De invoering van DOT blijkt voor problemen te zorgen. In plaats van 30.000 diagnose-behandelingcombinaties zijn er sinds dit jaar 4400 zogeheten DOT-zorgproducten. Zij vormen de basis van een nieuw declaratiesysteem.
Prijsonderhandelingen
Declaraties uit 2011 worden uiteraard nog verwerkt, maar de behandelingen moeten sinds 1 januari in DOT. Op financiële afdelingen heerst verwarring, want goed registreren is een kunst en menig zorgproduct blijkt uit te vallen. Lees: is niet declarabel. Helpdesks van NZa en Dbc-onderhoud worden overspoeld met vragen. De conclusie is dat nog geen enkel ziekenhuis zijn patiënten een rekening in DOT heeft kunnen sturen.
Dit heeft ook gevolgen voor de prijsonderhandelingen die nu gaande zijn tussen ziekenhuizen en zorgverzekeraars. Het merendeel van de ziekenhuizen is daar nog niet uit. En geen contract betekent geen geld. Dus ook geen voorschot. Het gevolg kan zijn dat ziekenhuizen passantentarieven gaan hanteren. Dit zijn maximumtarieven die ziekenhuizen krijgen voor bepaalde behandelingen. Deze prijzen liggen hoger dan de prijs die ziekenhuizen in inkoopcontracten hebben bedongen. Als het aandeel passantentarieven stijgt, nemen ook de zorgkosten sterk toe en is het budgetplafond sneller bereikt. Daar hadden ziekenhuizen, zorgverzekeraars en het ministerie van VWS nu net een hoofdlijnenakkoord over gesloten.
Wachtlijsten
Minder patiënten behandelen is een oplossing, maar dan ontstaan extra lange wachtlijsten. Zorgverzekeraars zetten de ziekenhuizen nu het mes op de keel. Voor 1 april moeten de contracten er immers liggen. Ziekenhuizen wachten liever wat langer om de beste deal te kunnen sluiten. De vraag is: hoe hard spelen de partijen het spel? Gaan de ziekenhuizen nat of binden de zorgverzekeraars in?
Toen verzekeraars de vergoeding voor de tandarts dreigden te korten, kregen zij de schuld. VGZ en CZ lieten hun maximumtarieven al vallen. Dit is slechts kinderspel vergeleken bij de ziekenhuisrekeningen die straks bij patiënten op de mat vallen. Durven de verzekeraars voet bij stuk te houden? De publieke opinie weegt voor zorgverzekeraars altijd zwaar.
Bron: Zorgvisie