We zijn in een achtbaan beland, waarin de verspreiding van het coronavirus alles op zijn kop zet. Als specialist ouderengeneeskunde heb ik alle reden om mij ernstig zorgen te maken, want het verpleeghuis is de plek bij uitstek waar het virus veel slachtoffers kan en zal maken.
Hoewel er zeker ook jongere slachtoffers zijn, zijn de ouderen die nog veel andere ziektes hebben de eerste in de rij om te sneuvelen. Mijn broeders en zusters in het verpleeghuis zijn terecht bezorgd, en hebben al vaak de deuren gesloten voor bezoek, voordat het kabinet de maatregel landelijk bekend maakte.
Het is zwaar
Het moet echt even, maar het is zwaar. Zwaar voor de vrouw met dementie die de reden niet kan onthouden dat haar man, waar ze nog steeds zo verliefd op is, niet meer langskomt, en dus steeds radeloos naar hem op zoek is. Zwaar voor de dochter die juist in deze tijden dicht bij haar vader wil zijn. Haar vader waar ze jaren thuis intensief voor gezorgd heeft, en toen opname onafwendbaar was, heeft beloofd iedere dag op bezoek te komen. Het is zwaar voor de verzorgende die nu zonder vrijwilligers en zonder de hulp van familieleden een huiskamer vol mensen met dementie moet verzorgen en begeleiden. Voor sommige familieleden is het zo moeilijk om niet te komen, dat ze toch proberen naar binnen te komen, waardoor sommige verpleeghuizen zich verplicht zien bewaking in te zetten.
Lees hier het volledige artikel.