Onderzoek naar taal en emoties.
Ik ben blij! Of: ik lach! In Europese talen zijn we het gewend onze emoties uit te drukken op de eerste, mentale, manier. Maar in talen op andere continenten komt de tweede manier net zo goed voor.
Je kijkt naar je huisgenote en je ziet het meteen: die is pissig – o ja, je zou het vuilnis buiten zetten. Hóe je dat zo snel ziet, is lastiger te benoemen. Misschien waren haar wenkbrauwen gefronst, wezen haar mondhoeken omlaag, of stonden haar kaakspieren of lippen strak gespannen?
In het Nederlands zijn we gewend om gevoelens te beschrijven in termen van mentale toestanden. “Eigenlijk is het een vorm van gedachtelezen, of beter gezegd ‘binnenwereld-lezen”, vertelt taalkundige Ewelina Wnuk. “Je hebt een interactie met iemand, en je stelt je voor wat er in diens binnenwereld gebeurt. Boos, blij, verbaasd, allemaal psychologische gesteldheden.”
Lees hier het volledige artikel.