De zorg stelt lastige morele dilemma’s. Moet ik voor vader zorgen? Wie krijgt die dure medicijnen? Houdt de roker recht op zorg?
Vorige week: verruiming van euthanasie heeft een keerzijde, stelt ethicus Theo Boer. ‘Hoe wanhopig zal ik straks zijn, in een samenleving die mij de mogelijkheid tot voltooid leven biedt?’
Sinds 2002 bestaat er in Nederland wetgeving voor euthanasie en hulp bij zelfdoding. Artsen zijn uitgesloten van strafvervolging als zij strenge zorgvuldigheidseisen in acht nemen. Initiatiefgroepen als Uit Vrije Wil lobbyen echter voor verruiming van de bestaande wet, zodat ook mensen die hun leven als ‘voltooid’ beschouwen in aanmerking komen voor euthanasie.
In 2016 waarschuwde een commissie voorgezeten door Eerste Kamerlid Paul Schnabel (D66) dat de druk op patiënten en artsen mogelijk toeneemt als voltooid leven wordt gelegaliseerd. Politiek filosoof Paul Frissen voegt daar in zijn boek ‘Staat en taboe’ aan toe dat het verruimen van de euthanasienorm parallel loopt met de politieke wens om een bovengrens te stellen aan de zorgkosten. Een ‘waarschijnlijk ongewild cynische bijwerking’, observeert Frissen.
Lees hier het volledige artikel.