Het had een extraatje moeten zijn, maar duizenden zorgmedewerkers die dachten dat ze de zorgbonus zouden krijgen, grepen ernaast. De overheid stelde slechts een paar eisen op, maar die zijn zo ruim dat werkgevers zelf moesten invullen wie recht had op de bonus en wie niet. En dat leidt tot willekeur, onbegrip en scheve gezichten.
De hele Tweede Kamer was vorig jaar voor het plan van de zorgbonus, als gebaar naar de zorgmedewerkers die de eerste coronaperiode in de frontlinie hadden gestaan.
Er kwamen vanuit het ministerie drie eisen: je moet in de zorg hebben gewerkt tussen 1 maart en 1 september, je moet hebben bijgedragen aan de strijd tegen Covid-19 en je mag niet meer verdienen dan twee keer modaal (73.000 euro bruto).
Werkgever aan zet
Het was aan de werkgever om te beoordelen welke zorgmedewerker aan de eisen voldoet. De werkgevers maakten daarin verschillende keuzes. Dat leidt tot willekeur en scheve gezichten op de werkvloer.
Meer dan 5000 zorgmedewerkers trokken aan de bel bij het meldpunt Zorgbonusgemist.nl. Van zeker 3944 kwam naar voren dat zij aan alle eisen van de overheid hebben voldaan. Maar zij kregen van hun werkgever te horen dat hun bonus toch niet doorging. Het gaat om onder andere medewerkers in de thuiszorg, de gehandicaptenzorg, apotheken of verpleeghuizen.
Lees hier het volledige artikel.