De gangbare verklaring voor het ontstaan van dyslexie is achterhaald, stellen onderzoekers van de universiteit van Leuven in Science. Het probleem zit niet in de klankrepresentatie in de hersenen, maar in de verbinding tussen verschillende gebieden.Aan het begin van het onderzoek gingen de Vlamingen uit van de gangbare theorie dat bij dyslectici de klankrepresentatie minder goed is dan bij andere mensen. Ze kwamen erachter dat het tegenovergestelde waar was.
Klankrepresentatie
‘We hebben zeer gedetailleerde hersenscans gemaakt van tientallen mensen met en zonder dyslexie’, zegt psycholoog en onderzoeker Bart Boets in de Gazet van Antwerpen. ‘Daaruit bleek echter dat de klankrepresentatie bij dyslectici haast nog beter is.’
Verstoorde verbindingen
Uit Boets’ onderzoek blijkt dat het probleem in de connectie zit met andere hersengebieden die betrokken zijn bij klankinterpretatie. ‘We hebben zelfs aangetoond dat met name twéé van de vele verbindingen met andere hersendelen niet optimaal zijn. Dat kun je na enige bewerking van de scans ook echt zien.’
Kinderen
‘In de hersenen van dyslectici is er dus een probleem met het ophalen van gegevens’, reageert Ben Maassen, hoogleraar dyslexie te Groningen, in Trouw. Maassen was zelf niet betrokken bij het onderzoek. Wel wijst hij erop dat het onderzoek alleen bij volwassenen is uitgevoerd. Maassen sluit niet uit dat bij kinderen de opslag van taalfragmentjes niet goed verloopt.
Behandeling
Mogelijk leidt de ontdekking tot nieuwe behandelingen gericht op het verbeteren van verbindingen in de hersenen, bijvoorbeeld via elektrische prikkeling. Dat staat echter nog in de kinderschoenen, zegt Maassen.
Bron: Artsennet