Recensie: ‘Luister nou.. Nee, kijk!’.
In de film ‘Luister nou.. Nee, kijk!’ wordt pijnlijk duidelijk hoe moeizaam wetenschappelijke inzichten over gebarentaal in de vorige eeuw doordrongen in het dovenonderwijs.
Gebarentaal is in onze maatschappij inmiddels net zo geaccepteerd als gesproken taal. Als we iemand op straat zien communiceren in gebarentaal, kijken we daar net zo weinig van op als wanneer we iemand Spaans horen spreken. Toch is die manier waarop we nu naar gebarentaal kijken niet altijd zo geweest. Dat laat Anja Hiddinga zien met het historisch tijdsbeeld dat ze neerzet in haar film ‘Luister nou.. Nee, kijk!’.
De hoofdpersonen in deze documentaire zijn twee inmiddels overleden mannen, die in de tweede helft van de vorige eeuw lesgaven op het doveninstituut in St Michielsgestel. Hun visies op gebarentaal stonden lijnrecht tegenover elkaar.
Priester Antoine van Uden was docent tussen 1938 en 1999, en deed er alles aan om zijn pupillen gesproken taal bij te brengen.
Ben Tervoort was docent tussen 1950 en 1964 (en priester tot zijn uittrede in 1966). Hij was tevens taalwetenschapper en schreef in 1953 een proefschrift over de gebarentaal van zijn leerlingen en gebruikte die ook ter ondersteuning van zijn lessen. Hij was een van de eerste Nederlandse taalwetenschappers die gebarentaal als echte taal zag.
Lees hier het volledige artikel.