Op een bepaalde leeftijd, meestal tussen de 40 en 60 jaar, kan je het gevoel krijgen dat je beste jaren achter je liggen, en dat je dus enkel nog een doelloos bestaan rest. Dit is het begin van een periode van emotionele onrust, ook gekend als de midlifecrisis.
Slechts 10 tot 20% zou daadwerkelijk een soort crisis ervaren op middelbare leeftijd. Onderzoek toont aan dat een midlifecrisis vooral een sociale constructie is. Voor de meerderheid van de mensen is deze nieuwe levensfase namelijk gewoon een overgangsperiode die niettemin complexe emoties met zich mee kan brengen. Dit kan gepaard gaan met negatieve gevolgen voor de persoon zelf of zijn omgeving.
Omdat “midlifecrisis” geen officiële diagnose is, is het voor onderzoekers moeilijk om te definiëren wat het precies inhoudt. Men gaat er doorgaans van uit dat een midlifecrisis te maken heeft met de angst voor sterfelijkheid of het verlangen om weer jong te zijn, maar de emoties die men ervaart tijdens een midlifecrisis verschillen niet zo heel veel van de angst die iemand ervaart tijdens een ander soort levenscrisis. Een emotionele crisis kan zich manifesteren in een duidelijke en abrupte verandering in gedrag:
Symptomen van een midlifecrisis:
- Verwaarlozing van persoonlijke hygiëne
- Sterke veranderingen in slaapgewoonten
- Gewichtsverlies of -toename
- Uitgesproken veranderingen in de stemming, zoals toegenomen woede, prikkelbaarheid, droefheid of angst
- Veranderingen in energieniveau, gaande van meer rusteloosheid tot ongewone vermoeidheid
- Doelloosheid en onzekerheid
- Zich terugtrekken uit gebruikelijke routines of relaties
Lees hier het volledige artikel.