Promotieonderzoek van Sophie Waardenburg van het Pijnkenniscentrum Maastricht UMC+ toont aan dat sociaal culturele verschillen en man-vrouw onderscheid van invloed zijn op beleving van chronische pijn. Dit zou betekenis kunnen hebben voor de klinische praktijk.
Behandeling van chronische pijn bestaat doorgaans uit een combinatie van lichamelijke en niet-lichamelijke behandelingen. Dus een aanpak die zich richt op zowel pijnbestrijding als factoren die de pijn onderhouden of erger maken. Er is geen objectieve meetlat waaraan pijn gemeten kan worden. Pijnscores zijn gebaseerd op zelfrapportage, bijvoorbeeld waarbij iemand aangeeft op een schaal van 1 tot 10 hoeveel pijn men ervaart. Allerlei omstandigheden kunnen die subjectieve beleving van pijn beïnvloeden. Het is moeilijk generaliseren met welke mate van pijnverlichting een patiënt met chronische pijn tevreden is.
Onderzoek
Sophie Waardenburg wilde met haar onderzoek meer inzicht krijgen in de diversiteit tussen chronische pijnpatiënten, zodat hier bij het nemen van beslissingen over behandelingen rekening mee gehouden kan worden. Voor het onderzoek vulden deelnemers onder meer via een app op de smartphone vragenlijsten en pijnscorelijsten in. Uit analyse van de gegevens blijkt dat binnen de chronische pijnpopulatie de meer kwetsbare bevolkingsgroepen, zoals laagopgeleiden en mensen zonder werk, een ernstigere pijnervaring hebben dan de algehele chronische pijnpopulatie.
Lees hier het volledige artikel.