De Nationale ombudsman ontvangt steeds meer signalen van en over ‘zelfredzame’ adreslozen. Mensen die dak- of thuisloos zijn geraakt door ontslag, te weinig zzp-inkomsten, een echtscheiding of ernstige schulden.
Gemeenten zien hen als voldoende zelfredzaam, omdat zij geen psychiatrische of verslavingsproblemen hebben. Daardoor krijgen zij vaak geen toegang tot voorzieningen zoals daklozenopvang. Een deel van deze mensen wil dat ook niet en zoekt naar oplossingen zoals ‘bankslapen’ bij familie of vrienden, op een boot of op een vakantiepark. Maar ook zij moeten een beroep kunnen doen op hulp van de overheid.
Hun veronderstelde zelfredzaamheid blijkt vaak een illusie. Door stress, gebrek aan geld en tijd hebben zij weinig (mentale) ruimte om alles weer op orde te krijgen. En als zij dit wel proberen, lopen zij al snel tegen door de overheid zelf opgeworpen drempels op. Dit moet veranderen.
Lees hier het volledige artikel.