In Nederland hebben we een apartheidssysteem gecreëerd op de arbeidsmarkt. Mensen met een beperking vallen daardoor en masse buiten de boot. De Participatiewet kan daarom alleen effect sorteren als we mensen met een beperking als gelijkwaardig behandelen.
Door de ontmanteling van de verzorgingsstaat, staan we voor de opgave om het apartheidssysteem op de arbeidsmarkt te doorbreken. Om dat met enig succes te kunnen doen, moeten we mensen met een beperking het recht geven op datgene wat hen in staat stelt om daadwerkelijk te participeren. Heel bijzonder is dat niet overigens. Wanneer iemand zonder beperking bij een bedrijf op een functie wordt aangenomen, voert hij na een half jaar nog maar een deel uit van de oorspronkelijke, in de vacature genoemde werkzaamheden. De rest van zijn taken laat hij verslonzen want die liggen hem niet zo. En ondanks alle functionerings- en beoordelingsgesprekken later in zijn carrière blijft hij vooral de dingen doen die hem liggen en de rest, tja dat komt nog wel een keer.
Nu is niets menselijks de mens met een beperking vreemd. Ook hij doet vooral de dingen die hem passen, hoogstens laat hij wat meer dingen liggen. Wat het al dan niet slagen van de Participatiewet dus in wezen bepaalt, is of alle mensen naar hun talenten en mogelijkheden worden ingezet.
Lees hier het volledige artikel.