Een platte weergave van een ingewikkeld driedimensionaal orgaan. Daar moest prof. Harm Tiddens het mee doen toen hij begon als kinderlongarts. Hij zette de CT-scan op de kaart als nieuwe manier om longen in beeld te brengen. ‘Op een CT zie je veel meer details, er zijn geen dode hoeken.’
Kinderlongarts Harm Tiddens heeft net zijn allerlaatste spreekuur gedraaid. Hij pakt een kaartje van zijn bureau met voorop een lachende blonde tiener: een van zijn patiënten. Binnenin staat een bedankje en een foto van het meisje als baby. ‘Dit doet me wel iets, om te zien dat het nu zo goed met haar gaat.’ Kinderen met een chronische ziekte hebben een ander perspectief op het leven, is Tiddens opgevallen. ‘Ze hebben een hele positieve instelling. Zo van: pluk de dag. Het zijn vechters.’
Tiddens koos er bewust voor om te werken met chronische zieke kinderen. ‘Ik wil een band opbouwen met mijn patiënten. Als kinderlongarts ben je een soort coach voor het kind en de ouders. Dat vond ik belangrijk.’ In zijn spreekkamer zag hij kinderen met cystic fibrosis (CF), ofwel taaislijmziekte, en andere longaandoeningen.
Lees hier het volledige artikel.