Rapport SCP over zorgzame samenleving op platteland. Het lijkt zo voor de hand te liggen: in dorpen, waar de mensen elkaar nog groeten en waar nog een zekere mate van sociale controle heerst, is de zorgzame samenleving kansrijker dan in ‘de grote stad’, waar de mensen elkaar niet meer zouden kennen. Maar zo simpel is het niet.
Dat stelt sociaal psycholoog Lotte Vermeij vast in het SCP-rapport Kleine Gebaren, dat gisteren verscheen. Ook in dorpen blijven de meest kwetsbare ouderen vaak verstoken van hulp. En ook in dorpen staat de koestering van privacy burenhulp in de weg.
Zeker: in dorpsgemeenschappen heerst nog een zekere gemoedelijkheid. Het verloop is er minder groot dan in de stad: de gemiddelde dorpsbewoner van 75 jaar en ouder woont al 53 jaar in hetzelfde dorp. Het gros van de dorpsbewoners kent elkaar bij naam, zegt goed met elkaar overweg te kunnen en hulpvaardigheid te ondervinden.
Zo’n 90 procent van de dorpelingen onderschrijft de stelling dat het ‘goed wonen is’, bij hen in het dorp. Ongeveer de helft meent dat het de goede kant opgaat met het dorp. Slechts een kleine minderheid vindt dat ‘het met de leefbaarheid van het dorp slecht is gesteld’. De waardering van ouderen voor hun omgeving wijkt niet noemenswaardig af van die van jongeren.
Maar toch. Prettige omgangsvormen en sociale harmonie leiden niet per definitie tot hulp voor ouderen die daar het meest behoefte aan hebben. Dorpsbewoners ontvangen weliswaar meer ‘informele hulp’ naarmate ze ouder worden, maar van de 85-plussers zegt 40 procent meer hulp nodig te hebben.
Lees hier het volledige artikel.