We blijven allemaal zo veel mogelijk thuis om de verspreiding van het nieuwe coronavirus af te zwakken. Sociale gewoontes vallen weg, maar de behoefte aan menselijk contact blijft. Wat doet dat met ons?
Alleen naar buiten voor de hoognodige boodschappen of een ommetje. Wie niet thuis kan werken mag op pad. De rest wordt dringend geadviseerd zo veel mogelijk thuis te blijven. Met die maatregelen hoopt het kabinet de verspreiding van het nieuwe coronavirus af te remmen en daarmee het aantal zieken over een grotere periode uit te spreiden. Scholen en horeca gingen dicht. Het openbaar vervoer werd teruggeschroefd. Mensen moeten op anderhalve meter afstand blijven van elkaar: geen handen schudden en geen kussen en knuffels. Dat is raar, voor een mens. We weten niet beter dan dat we ons in groepen ophouden.
Het is de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog dat mensen zo massaal binnenblijven en op zichzelf zijn teruggeworpen. Tot een paar dagen terug had bijna niemand ervaring met zelfquarantaine. Ons afzonderen van anderen is het beste wat we nu voor elkaar kunnen doen, maar het druist regelrecht in tegen onze behoeftes. Krijgt onze geestelijke gezondheid een klap als we ons voor langere tijd afsluiten?
Lees hier het volledige artikel.