Bij onderzoeken naar luchtvervuiling wordt stelselmatig één deeltje over het hoofd gezien: de minuscule polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK’s) met zware metalen op hun oppervlak. Deze dringen gemakkelijk de bloedbaan binnen en doen daar hun vernietigende werk.
Dat beweert althans Thomas Bourdrel, een cardioloog uit Straatsburg. Hij waarschuwt voor een gestegen risico op hartkwalen als gevolg van de luchtvervuiling, vooral door het autoverkeer.
Jaarlijks overlijden in Europa volgens hem 400.000 mensen vroegtijdig als gevolg van de hoge luchtvervuiling, en dan vooral door de hoge concentraties van stikstofoxides (NOx), fijnstof en ozon. De oorzaak zit ‘m vooral in fijne roetdeeltjes, beweert Bourdrel.
Deeltjes worden geklasseerd volgens hun afmetingen. ‘Grove’ deeltjes noemen we PM10, kleinere deeltjes PM2,5 en – daar wordt zelden of nooit over gesproken – dan zijn er nog de ultrafijne deeltjes, die ook nanopartikels worden genoemd, oftewel PM0,1, met een diameter kleiner dan 0,1 micrometer. Die laatste deeltjes worden steeds zorgwekkender omdat ze nauwelijks worden tegengehouden door hedendaagse uitlaatgaszuiveringssystemen. Bovendien verschilt hun toxiciteit volgens de cardioloog naargelang hun samenstelling en hun oorsprong.
Lees hier het volledige artikel.