In een aantal artikelen delen wij onze ervaringen met u die wij opdeden met de aanvraag van een vervoermiddel -en alles daar omheen- in het kader van de voorzieningen WMO van de Gemeente Arnhem. Van alle kanten horen we dat deze voorziening uitgekleed wordt door de bezuinigingen en daarom zijn wij daar bijzonder alert op. Misschien dat onze ervaringen andere leden kunnen helpen of op een idee kunnen brengen. Hieronder volgt het vierde en laatste deel.
In de vorige aflevering (’t Steuntje van augustus 2012) vertelden wij u al dat wij een ander vervoermiddel wilden gaan aanvragen ter vervanging van de scootmobiel.
De reden daarvoor was dat ik een heel intensieve dagbehandelingstherapie volgde in de Sint Maartenskliniek in Nijmegen. Onder intensieve begeleiding van fysiotherapeuten, ergotherapeuten, reumaverpleegkundigen en een maatschappelijk werkende, onder toezicht van de behandelend reumatoloog werd ik 6 weken lang, twee dagen in de week flink onder handen genomen.
Het resultaat was, dat ik weer beter kon bewegen en lopen. Maar vooral, dat ik weer kon fietsen. Dat was wel op een driewielfiets met trapondersteuning, maar wel een fiets. Het was ruim 14 jaar geleden dat ik voor het laatst met moeite op een fiets zat.
De ergotherapeut van de Sint Maartenskliniek stelde voor om eerst maar eens een aanvraag in te dienen voor een elektrische driewieler bij mijn zorgverzekeraar. De afwijzing was er binnen een week. Ik moest naar de gemeente omdat die gaat over de vervoersvoorzieningen. Dat wisten wij wel maar je weet maar nooit.
Via internet vulden wij een aanvraagformulier in met alle gegevens over mijzelf en het gewenste vervoermiddel. Al binnen een paar weken kregen wij telefonisch bericht dat de aanvraag was goedgekeurd. Er was slechts een probleem: de scootmobiel moest ingeleverd worden. Ik vond dat juist geen probleem, want het ging me om de fiets zodat ik weer meer zou kunnen bewegen.
Eind augustus kon de fiets ’gepast worden’ bij de Hartingbank en eind september werd de fiets thuis afgeleverd en de oude scoot van nog geen jaar weer meegenomen. De fiets was helemaal compleet met alles erop en eraan. Ik was de koning te rijk. Dat de meegeleverde accu niet goed werkte, namen we op de koop toe want door een snelle actie van de Hartingbank had ik zo een nieuwe en die doet het nog steeds prima.
Wat de financiële consequenties zijn voor de eigen bijdrage (via het CAK) weten wij nu, na 4 maanden, nog niet. Misschien horen wij dat nog, misschien ook niet. We wachten rustig af.
De moraal van dit verhaal is toch wel, dat de gemeente Arnhem ook in dit geval weer heel snel en adequaat heeft gereageerd. Het is ook wel eens goed om een positief verhaal te kunnen vertellen.
Inge en Hans Drost