‘Eerste 22 jaar van mijn leven had ik geen vrienden’.
Eenzaamheid is iets voor zielepoten. Denken velen. Maar eenzaamheid treft bijna 50 procent van de Nederlanders. Vandaag begint de Week van de Eenzaamheid. Doel: meer oog voor wie eenzaam is. Twee experts reageren op vijf stellingen. ‘Je moet zelf aan de slag, anders gebeurt er niets’
- Iedereen heeft kans om eenzaam te worden
Anja Machielse, hoogleraar Humanisme en Sociale Weerbaarheid: ,,In alle fases van het leven zijn er momenten dat je je eenzaam voelt. Maar als je de vaardigheden hebt om in dat soort situaties mensen op te zoeken of contacten te vernieuwen, krijgt eenzaamheid nooit de kans om dominant te worden in je leven. Langdurige eenzaamheid ontstaat wanneer iemand er op eigen kracht niet meer uitkomt. Ook dat kan iedereen overkomen, maar je ziet wel dat mensen met psychische problemen, een verstandelijke beperking of een onveilige jeugd hier extra gevoelig voor zijn.’’
Vera Vandervesse, ervaringsdeskundige en voorlichter: ,,De eerste 22 jaar van mijn leven had ik geen vrienden. Op school werd ik gepest en op zondag zag ik dezelfde kinderen in de jeugdbeweging. Ik werd uitgescholden, genegeerd en in elkaar geslagen. Waarom begreep ik niet. Nog steeds niet overigens.
Het woord eenzaamheid is toen nooit in me opgekomen, maar ik dacht als kind wel vaak aan het boek Alleen op de wereld. Zo voelde ik me. Dankzij therapieën lukte het me als volwassene wel om vriendschappen op te bouwen, maar soms komt dat oude gevoel weer terug. Het hielp dat ik mijn man Marten 28 jaar geleden tegenkwam op een single reis. Met hem ging het vanaf de eerste ontmoeting als vanzelf. Dat heeft me veel zelfvertrouwen gegeven.’’
Lees hier het volledige artikel.