Communiceer met patiënten vanuit nieuwsgierigheid, niet vanuit de eigen ervaring met een ziekte, betogen medisch psychologen van het Amsterdam UMC.
In een uitgebreid artikel van de Volkskrant was te lezen over de lessen die artsen leren wanneer ze zelf ziek worden (Boeken & Wetenschap, 22 augustus). Het is positief te lezen hoe artsen het idee hebben een betere dokter te kunnen zijn na persoonlijke ervaringen als patiënt. Een eigen ervaring zal ongetwijfeld motiveren om toekomstige patiënten leed te besparen en nóg betere zorg te bieden. Toch is het een merkwaardig idee dat een arts zich kennelijk pas goed kan inleven in een patiënt na zelf ziek te zijn geweest. Zo mogelijk nog merkwaardiger is het idee dat artsen pas na lezingen van ervaringsdeskundige collega’s zouden begrijpen hoe patiënten hun ziekte en de zorg beleven.
Hebben artsen dan niet wekelijks tientallen ervaringsdeskundigen tegenover zich in de spreekkamer zitten? Deze patiënten zullen meestal zeer bereid zijn te vertellen over hun beleving. Iedere arts, ervaringsdeskundig of niet, kan moeite doen om inzicht te vergaren in de ervaringen van zijn/haar patiënt en proberen de zorg zo goed mogelijk te laten aansluiten op diens individuele zorgen en wensen. Daarvoor is het van belang goed te luisteren en door te vragen op iemands beleving – vaardigheden waarin artsen tijdens hun opleiding getraind worden door medisch psychologen en artsen.
Het gaat erom dat de arts zich inleeft in de ervaring van de patiënt, die altijd individueel gekleurd is, en niet zozeer om de ervaring van de arts met dezelfde ziekte. Soms kan het daarbij helpen iets zelf te hebben meegemaakt, maar goed leren communiceren met patiënten helpt zeker.
Lees hier het volledige artikel.