Iedere Nederlander vindt in het najaar de polis van zijn zorgverzekeraar op de deurmat. Het is ook de tijd van de campagnes en de vraag of je overstapt naar een andere zorgverzekeraar. Gedurende de rest van het jaar belt elke Nederlander wel een keer met zijn zorgverzekeraar met een vraag over een nota of een betaling of voor zorgbemiddeling. Het is de kant van de zorgverzekeraar die we allemaal kennen. Maar achter dat telefoonnummer, die website en die brief schuilt een hele wereld. Het is de zogenaamde ‘backoffice’ van de zorgverzekeraar. De machinekamer waar de miljoenen nota’s vrijwel volledig geautomatiseerd worden verwerkt en gecontroleerd. Het is de plek waar honderdduizenden telefoontjes binnenkomen en waar miljoenen brieven worden verstuurd aan verzekerden en zorgaanbieders. Misschien niet zo spectaculair voor de gemiddelde Nederlander die er gewoon op moet kunnen vertrouwen dat zijn zorgverzekering op een goede manier wordt uitgevoerd. Maar steeds meer mensen die betrokken zijn bij de inrichting van de zorg worden door ZN uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in de keuken van de zorgverzekeraar.
Zo was een aantal Tweede Kamerleden afgelopen maandag op uitnodiging van ZN op bezoek bij Zorg & Zekerheid in Leiden. Zij kregen onder andere in de praktijk te zien hoe ogenschijnlijk heldere regelgeving leidt tot soms merkwaardige uitkomsten voor de verzekerde. Neem bijvoorbeeld de vraag: moet ik een eigen risico betalen? Dan is het antwoord niet ja of nee. Eerst moeten verschillende vragen worden gesteld. Hoe oud bent u? Bent u bij de huisarts geweest? Ging het om een laboratoriumonderzoek via de huisarts? Was dat onderdeel van ketenzorg? Weet u het antwoord…?
Een ander voorbeeld van opmerkelijke regelgeving vanuit de overheid gaat over kinderen die chronisch fysiotherapie nodig hebben. Tot het moment dat ze 18 zijn, worden de behandelingen vergoed. Daarna moeten ze de eerste 20 behandelingen zelf betalen. Nummer 21 wordt vervolgens weer vergoed.
Zorgverzekeraars zijn private ondernemingen die met elkaar concurreren. Dat houdt ze scherp en de uitvoeringskosten zijn lager dan ooit. Maar zij werken binnen een breed en gedetailleerd kader van wet- en regelgeving. De boodschap aan de Kamerleden was daarbij dat de zorg al best complex is, maar dat de wet- en regelgeving het vaak nog complexer maakt. De verzekerde wil als hij belt namelijk gewoon weten of iets wel of niet wordt vergoed. Maar de zorgverzekeraar moet vervolgens eerst zeven vragen stellen om het antwoord te kunnen geven. En de verzekerde denkt: wat een bureaucratie bij die zorgverzekeraars.
Lees hier het volledige artikel.