Mantelzorg alleen mogelijk voor de ‘happy few’?

Een poosje geleden in de krant: ‘Zangeres (46) stopt met optreden om voor haar zieke man te zorgen’. Céline Dion wordt mantelzorger!

“Ik wil elk grammetje van mijn kracht en energie in herstel van mijn echtgenoot steken”. Haar man is opnieuw getroffen door keelkanker. Wat heerlijk als je zomaar kunt zeggen: “Schat, maak je geen zorgen, ik zal er 24/7 voor je zijn”. Geen zorgen hoe dat dan moet met werk, of je het financieel wel redt etcetera. Hij boft maar met zo’n liefdevolle vrouw. Maar er zijn veel meer van zulke vrouwen. Laatst sprak ik er nog één, alleen zij had wél financiële zorgen…..

Kiezen voor de liefde
Ik ken er ondertussen aardig wat… vrouwen die hun baan opzeggen om voor hun langdurig zieke of gehandicapte partner te zorgen. Ik ben er ook zo één. Ze willen gewoon met hun gezin, thuis samen leven zoals dat ook in gewone gezinnen gaat. Soms zijn de kinderen al de deur uit, soms ook niet. Door zelf thuis te zorgen, is het voor alle partijen het prettigst. Naar omstandigheden gaat het goed. Die omstandigheden kunnen best heftig zijn. Een partner die als gevolg van hersenletsel gehandicapt raakt, is bijvoorbeeld niet meer degene voor wie je oorspronkelijk hebt gekozen. Vermoeidheid, gedragsverandering, spraakproblemen, gedeeltelijk verlamd, depressiviteit, chronische pijn…. je zult er maar mee moeten (samen) leven. Of een partner die kanker heeft…. je wilt er voor hem zijn als steun, je leeft samen tussen hoop en vrees. Alle aandacht gaat uit naar de zieke… jij als partner zorgt, cijfert je weg, zet je ambities op een laag pitje of aan de kant, want thuis moet het leven doorgaan.

Lees hier het volledige artikel.