Onderzoek laat zien dat ouderen in Nederland iets minder eenzaam zijn dan 23 jaar geleden. Onderzoeker Bianca Suanet publiceerde onlangs hierover. Gegevens komen uit de Longitudinal Aging Study Amsterdam (LASA) van Amsterdam UMC en de VU. Zij doen sinds 1991 dit onderzoek om determinanten en gevolgen van veroudering vast te leggen en te bestuderen.
Er wordt gesproken over een ‘eenzaamheidsepidemie’ in Westerse landen. Onze samenleving is sterk geïndividualiseerd en de sociale integratie gaat achteruit. Gemeenschappen zoals buurten en kerken verdwijnen en mensen staan meer los van anderen. Er is echter nog weinig bewijs voor een eenzaamheidsepidemie. In tegendeel, de resultaten van een nieuwe LASA-studie wijzen er op dat recente generaties ouderen minder eenzaam zijn. Dat neemt niet weg dat eenzaamheid wel een probleem is, alleen komt dat door de stijging van het aantal mensen met een zeer hoge leeftijd.
Onderzoekers Bianca Suanet en Theo van Tilburg keken naar generatieverschillen in eenzaamheid onder ouderen. Gegevens komen uit de LASA-studie. Vanaf 1992 zijn ouderen (geboren tussen 1908 en 1957) geïnterviewd; zij werden maximaal 23 jaar gevolgd. De ouderen kregen vragen over de mate waarin zij zich eenzaam voelden. De onderzoekers vergeleken de antwoorden van mensen met dezelfde leeftijd, die door de jaren heen geïnterviewd waren.
Lees hier het volledige artikel.