Met dit onderzoek kan men nieuwe medicatie ontwikkelen en deze medicatie beter afstemmen op basis van bepaalde genetische eigenschappen.
Onderzoekers van het UMC Utrecht vonden vijftig plekken in het DNA die van invloed zijn op de PQ-tijd op een hartfilmpje. De PQ-tijd geeft de elektrische prikkelvorming in de boezems weer. Deze ontdekking geeft onderzoekers inzicht in het biologische proces van de PQ-tijd en biedt nieuwe mogelijkheden voor medicijnen. De resultaten van dit internationale onderzoek zijn gepubliceerd in Nature Communications.
Op een hartfilmpje zijn de verschillende fasen van de hartslag te zien. De PQ-tijd op een hartfilmpje geeft de elektrische prikkelvorming in de boezems weer. Daarnaast geeft de PQ-tijd de vertraging van de prikkel in de AV-knoop (atrioventriculaire knoop) tussen boezems en kamers aan. “Afwijkingen in de PQ-tijd zijn een risicofactor voor bijvoorbeeld boezemfibrilleren”, zegt onderzoeker dr. Jessica van Setten in het UMC Utrecht. Boezemfibrilleren is wereldwijd de meest voorkomende hartritmestoornis. Bij boezemfibrilleren is de elektrische prikkelvorming en geleiding in de boezems van het hart verstoord.
Vijftig plekken in DNA
Onderzoekers vonden in dit grote, internationale onderzoek op vijftig plekken in het DNA genetische varianten die invloed hebben op de PQ-tijd. “Deze stukjes DNA bleken relatief vaak genen te bevatten die hartziekten veroorzaken”, legt Jessica uit. “We zagen ook genen die van invloed zijn op bepaalde belangrijke processen in de cel. We vonden bijvoorbeeld relatief veel genen die zorgen voor een betere hechting en overdracht van het elektrische signaal in het hart.”