Niet-coderend RNA stuurt door interleukine gereguleerd ontstekingsproces aan.
Eén letter verschil in ons DNA bepaalt of het BCG-vaccin goede bescherming biedt tegen tuberculose of niet. Onderzoekers van het Radboudumc hebben opgehelderd hoe die ene letter verschil de activatie en deactivatie van het immuunsysteem beïnvloedt. De ontdekking, gepubliceerd in Nature Genetics, geeft niet alleen meer inzicht in interleukine-gestuurde ontstekingsreacties, maar opent ook nieuwe mogelijkheden voor het (bij)sturen van het immuunsysteem.
Mensen kunnen heel verschillend reageren op dezelfde ziekteverwekker of vaccinatie. De een wordt bijvoorbeeld ziek van een binnendringende bacterie, maar de ander niet. En bij sommige mensen werken sommige vaccins veel beter dan bij anderen. De belangrijkste reden voor deze individuele verschillen ligt in ons genetisch materiaal, ons genoom. Een genoom verschilt van persoon tot persoon. Het is deze diversiteit die grotendeels bepaalt hoe we reageren op ziekteverwekkers en vaccinaties.
Ons volledige genoom bestaat uit meer dan 3 miljard DNA-moleculen. In deze biologische DNA-letters is onze erfelijkheid opgeslagen. Slechts een klein deel van deze letters, ongeveer 2 procent, bevat informatie voor de eiwitten die in ons lichaam aan het werk zijn. Die eiwitten zijn de werkkrachten in onze cellen; ze bouwen ons op, repareren ons, houden ons in leven. De 2 procent van het genoom die codeert voor eiwitten wordt het exoom genoemd. Lang werd gedacht dat de andere 98 procent van ons DNA eigenlijk overbodig was. Het was genetisch afval – ‘junk DNA’ zonder functie.
Lees hier het volledige artikel.