Dus laat maar komen, die twee miljard euro die de VVD deze week plotseling toezegde voor verpleeginstellingen. „Al moet ik nog zien wat daarvan overblijft na de verkiezingen. Maar helaas beperkt het maatschappelijke zorgdebat zich tot gebrek aan geld en personeel. Er is een veel wezenlijker probleem. De werkelijke ziektekiem in de zorg is gebrek aan waardering voor verzorgenden.”
Hun status is laag, terwijl er hoge eisen aan hen worden gesteld. „Naast de zware praktische zorgtaken, moeten zij zich een weg banen door vele moeilijke contacten: met ontredderde cliënten, rouwende en kritische familieleden, arrogante managers. Met hun sterke intuïtie en gevoel bewegen de verzorgenden mee met de kwetsbare medemens en diens oer-menselijke behoefte om zich begrepen te voelen en er nog bij te horen. Het is een ontroerende dans met acrobatische hoogstandjes.”
En wat stelt de samenleving daar tegenover? Niet veel, somt Blom op: „Een minimaal loon; managers die vaak van bovenaf zaken doordrukken in plaats van te luisteren naar de mensen op de vloer en een karrenvracht aan werk, waardoor hun acrobatische dans bijna onmogelijk wordt. In overleggen worden ze kort gehouden, omdat ze ‘laaggeschoold’ zijn.”
Lees hier het volledige artikel.