Vuurwerk dat onverwachts ontploft, onder de rolstoel terechtkomt of zelfs naar een geleidehond wordt gegooid; december is voor veel geleidehondenbazen zo’n onrustige maand dat zij zelfs genoodzaakt zijn hun dagelijks handelen aan te passen. KNGF Geleidehonden juicht het daarom toe dat steeds meer gemeenten vuurwerkvrije zones instellen en roept de samenleving met klem op om deze regels na te leven.
‘Het geknal is bij mij in het dorp eind september al begonnen. Met name ’s avonds’, vertelt Jenny Kerschner. ‘Ik kan dan niet meer met mijn blindengeleidehond Elsie de straat op. Ze schrikt zich wezenloos en schiet alle kanten op. Ik heb het al gemeld bij de politie. Ik hoop dat iedereen melding maakt van het illegaal afsteken van vuurwerk. Het zijn net bommen tegenwoordig.’
‘Vuurwerk betekent oorlog in mijn hoofd’
Tweederde van de geleidehondenbazen past zijn ritme of dagelijkse handelingen in december aan vanwege het vuurwerk. Dat geldt niet alleen voor blinden en slechtzienden die vuurwerk niet zien aankomen, maar ook voor kinderen met autisme of mensen met PTSS die door onverwachts geknal door angst overmand kunnen raken. ‘Rond de jaarwisseling vlucht ik zelfs mijn eigen huis uit om aan alle knallen te ontkomen’, vertelt buddyhondenbaas Edwin Zegel. ‘Ik zit van 28 december tot en met 4 januari op een vuurwerkvrij vakantiepark met mijn gezin. Het vuurwerk betekent voor mij oorlog in mijn hoofd; alles komt dan weer letterlijk en figuurlijk terug. Bij mij in de buurt wordt er nu al vuurwerk afgestoken. Daarom kan ik met mijn buddyhond Winke zeker een maand lang de straat niet op. Ik moet de auto pakken en met haar naar de polder rijden om daar te kunnen wandelen. We komen dan allebei weer een beetje tot rust, want ook Winke raakt helemaal van slag door al die knallen.’
Lees hier het volledige artikel.