Wees gewoon jezelf, zo luidt de opdracht in tijden van toenemende authenticiteitsverheerlijking. Maar wat is dat eigenlijk als dit ‘zelf’ kampt met depressies of autisme?
Filosoof Roy Dings promoveert deze week aan de Radboud Universiteit in Nijmegen op dit vraagstuk.
Waarom kan het ontvangen van een psychiatrische diagnose ‘iemands zelfbeeld op losse schroeven zetten’, zoals u schrijft?
‘Veel symptomen zijn lastig te onderscheiden van karaktereigenschappen en emoties. Bij alles wat je doet of voelt kan de vraag naar voren komen: ben ik dit, of is het mijn stoornis?
‘Als een kind jengelt, zegt de ouder: je hebt gewoon honger of je bent moe. Maar bij een psychiatrische stoornis weet je vaak niet of je op een bepaalde manier reageert vanwege een fysiologische oorzaak, je opvoeding, medicatie, temperament, sociale druk of stress. ’
Kan een diagnose ook helderheid geven: dat ik me zo voel of gedraag heeft een oorzaak?
‘Het kan een verademing zijn om een woord te hebben voor wat je voelt. Maar op de langere termijn benauwt het kader, roept het vragen over identiteit op. Je moet nadenken over hoe je je verhoudt tot je stoornis. Het is namelijk zelden zo dat je een pil krijgt die alles oplost. Het blijft meestal een worsteling.
Lees hier het volledige artikel.