De Gezondheidsraad kwam onlangs met haar advies over de vermoeidheidsziekte ME/CVS. Het werd door patiënten met open armen ontvangen: eindelijk werd de aandoening als ziekte erkend, ‘een ernstige multisysteemziekte’ zelfs.
Het advies leidde direct tot de nodige conflicten, onder meer over de oorzaak van de ziekte: psychisch, lichamelijk, of een combinatie van beiden? Is de patiënt gebaat bij deze discussie?
Het eerste conflict deed zich al voor verschijning van het rapport voor. Een vooraanstaand lid stapte uit de onderzoekscommissie van de Gezondheidsraad: hoogleraar medische psychologie Hans Knoop van het AMC kon zich niet verenigen met het advies. Zijn belangrijkste punt van kritiek, zo schrijft hij in NRC, is dat de Gezondheidsraad ME/CVS omschrijft als een ‘puur’ lichamelijke aandoening, ‘en nergens het belang (noemt) van aandacht voor de wisselwerking tussen lichamelijke en psychologische factoren.’
Volgens Knoop zijn cognitieve gedragstherapie en lichamelijke training de ‘enige aantoonbare effectieve behandelingen (…) ook al zijn ze helaas niet bij iedereen effectief.’ Beide behandelingen zijn, zo schrijft hij, gebaseerd op de beïnvloeding van gedrag. Een mogelijk gevolg van het advies is volgens Knoop ‘dat minder patiënten gedragstherapie aangeboden krijgen waardoor een substantiële groep een mogelijk effectieve behandeling onthouden wordt.’
‘Knoop c.s. zien een belangrijke inkomstenbron verdwijnen, en dat plaatst hun opiniestuk in een heel ander daglicht.’
ME/CVS Stichting in NRC
Lees hier het volledige artikel.